Łokieć z Zawodzia jest jedną z niewielu zachowanych fizycznie miar długości, w przeciwieństwie do powszechnych odważników związanych z systemem wagowym. Podobnie łokieć kaliski wyróżnia się z pośród innych łokci używanych w dawnej Polsce, których długość jest znana, jednak nie zachowały się one bezpośrednio jako zabytki.
Miara z Zawodzia ma formę listwy o długości 53,5 cm, szerokości około 3cm i grubości wahającej się między 1,2-2,5cm. Ponadto ma wyraźnie zaznaczone trzy karby szerokości mniej więcej kciuka, oddalone od siebie na szerokość ćwierci lub piędzi (prędzej ćwierci[łokcia], jednak jest to zależne od wielkości dłoni, którą chce się to sprawdzić).
Swoją replikę wykonałem z dębiny, struganej do wymiarów, które pozyskałem z oryginału razem z pomocniczym obrysem. Docelowo jako miara używana, między innymi przy handlu suknem, replika łokcia z Zawodzia będzie wchodzić w zestaw warsztatu tkackiego, który od przyszłego sezonu będziemy eksponować w Rezerwacie Archeologicznym na Zawodziu. Z czasem ta praca zespołowa doczeka się osobnego wpisu, póki co na jednym ze zdjęć razem z łokciem widoczny jest mieczyk tkacki, który wystrugałem w zeszłym tygodniu.
Zainteresowanych długościami innych łokci odsyłam do artykułu na wikipedii, jest tam nawet coś wspomniane "o kaliskich miarach długości stosowanych w XI wieku", jednakże przypis odsyła do artykułu o Celtach trudno mi brać go na poważnie póki nie zweryfikuję.
